tymcio.com

Bloger. Vloger. Maderfaker. Wszystko na  dalszym planie. Pisanie głupot przychodzi stosunkowo łatwo. Gorzej z nakręceniem sensownego materiału. Zwłaszcza jeśli chce się to robić regularnie. Przestałem więc. Po ponad 300 odcinkach vloga przyszło wypalenie. Zmiany w życiu też się do tego dokładają. Przez większą część dnia jestem w miejscu, w którym zwyczajnie nagrywać nie mogę i nie ma co. Nie mniej jednak jak oglądam stare vlogi to jest to materiał który w piękny sposób obrazuje dorastanie moich dzieci i w sumie żałuję trochę, że przez ostatnie kilka lat ograniczałem się do nagrywania w wakacje.  Inną sprawą jest pewne błędne koło. Sprawa wyglądała pewnie inaczej gdyby dało się którąś z tych form aktywności spieniężyć. Jednakowoż, żeby o tym w ogóle myśleć nie może być to potraktowane w tak lekki, sposób i wymaga jeszcze większych nakładów pracy. Dobrze byłoby się na czymś jednym skupić. Tymczasem...  Wpuszczanie ludzi do swojego świata to pewien dyskomfort. Nawet jeśli jest to w jakiś

 To się nie wydarzyło wczoraj. Nie znalazłem się w takiej sytuacji. To nie miało miejsca. Nie pojechałem na wstecznym do sklepu. Nie ruszyłem się z pozycji zastanej. Cały czas wszystko się zmienia. Nowe klauny wskakują na stołki. Nowe małpy ciągną ten cały cyrk. Nie będzie LGBT nam dzieci seksualizować! Zamiast tego wyświetlimy wam film jak pan kopuluję z krową. Może koniem. Widzicie państwo jacy uchodźcy są źli? Jak to Gang Olsena? Nie ważne! AZAPEO to deszcz z dołu do góry leciał! I przestaliśmy kraść! No przynajmniej mniej kradniemy niż oni! No dobra więcej ale przynajmniej ludziom dajemy ich własne pieniądze. Także tego... no i co że koń?  Widzisz już światełko w tunelu? Już zaczyna Cię razić? Zdążyłeś już do tej prawdy dotrzeć? Przestałeś już być parobkiem we własnym kraju? Nie wiem czy wiesz. Czy zdajesz sobie z tego sprawę. Oni Ci mówią, że się kłócą, a razem chodzą na kawę. Miej trochę dystansu do tego co słyszysz. To teatr. To tylko gra. Nie wiedziałeś? No tak. Co pionek może

Chciałbym czasami nie robić nic. Oczywiście czasami robię coś co można byłoby nazwać niczym. Na przykład zdarza mi się oglądać jakieś gówno na youtubie albo przeglądać Tik Toka. Ale nie o takim niczym mowa. Takie nic, to już coś. Umysł jest zajęty. Dostaje tanią, szybką pożywkę. Wypełniacz. Chodzi mi o takie nic, które trudno jest zrobić. Przynajmniej nam - obecnym ludziom, którzy przyzwyczaili się, że zawsze robią coś. Zawsze mamy jakieś zajęcie. Zawsze jakiś wypełniacz czasu.  Pandemia nauczyła mnie troszkę bardziej nabożnie podchodzić do czasu na poruszanie się. Ja ciągle siedzę. Ten cały lokdałno-bullshit sprawił, że siedziałem jeszcze więcej. 7h dziennie na sznureczku, a potem jeszcze trochę bez. Poruszanie się na zewnątrz stało się potrzebą nadzwyczaj ważną. Potrzebą której nie dostrzegałem. Czymś co realizowane w ratach w postaci kroczków do samochodu, do pracy, do szkoły po dzieci wydawało się nie tak istotne. A jednak. O piętnastej licznik pokazywał z reguły około 4-5 tysięcy

  Pewna piosenkarka zastanawiała się, co z nami będzie kiedy spotkamy się na zakręcie. Warto jednak by się zastanowić co będzie jeśli w ogóle się nie spotkamy. Mniemy się. Nie tylko jako dwa fizyczne obiekty przemierzające ogromną płaszczyznę czasoprzestrzeni. Możemy się minąć także nie rozumiejąc siebie nawzajem.  Czymże jest rzeczywistość? Idealizujemy sobie pewną obiektywność podstawowych zjawisk. Jednakowoż, o ile jakiś obiektywny konstrukt istnieje, to odbiór niego przez pryzmat własnych doświadczeń, wierzeń i przekonań jest już czysto subiektywny. To dlatego patrząc na tą samą rzecz widzimy dwie różne rzeczy. Ba! Być może nawet widzimy dokładnie tyle rzeczy ile odbiorców. Dla jednej osoby drzewo będzie oazą spokoju, natury, cieniem w słoneczny dzień, dostawcą tlenu. Dla innej będzie szafą z Ikei. Dla jednej osoby szafa z Ikei będzie fajny mebelkiem do chałupy. Dla innych symbolem ginącej bezpowrotnie planety.  Dlatego mimo iż w jakiś sposób wszyscy jesteśmy mieszkańcami jednego u